بررسی کارایی مواد منعقدکننده در حذف فلزات سنگین از شیرابه ی کارخانه ی کمپوست

زمینه و هدف: تصفیه ی شیرابه و حذف فلزات سنگین آن، جهت جلوگیری از آلودگی محیط امری اجتناب ناپذیر می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی کارایی حذف فلزات سنگین شیرابه ی حاصل از کارخانه ی کمپوست اصفهان با استفاده از منعقدکننده های: کلرورآهن، پلی-فریک سولفات و پلی آلومینیوم کلراید می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع تجربی ـ آزمایشگاهی می باشد، نمونه ی شیرابه از حوضچه ی جمع آوری و ذخیره ی شیرابه ی کارخانه ی کمپوست اصفهان برداشت شد. در ابتدا، خصوصیات شیرابه شاملph ،cod ، bod و tssو همچنین فلزات سنگین شامل: zn،cu ،ni ، cr و cdبراساس روش های استاندارد اندازه گیری گردید. در مراحل بعد با استفاده از روش آزمایش جار اثر تغییرات دوز مواد منعقدکننده (5/0،1، 5/1،2، 5/2و 3 گرم برلیتر) وph (4،5،6،7،8،9،11و12) برای حذف فلزات بررسی گردیدند و دوز موثر و ph بهینه، اندازه گیری و بهترین منعقدکننده تعیین شد. یافته ها: در بررسی میانگین غلظت فلزات، zn بیشترین غلظت (mg/l2/6) و پس از آن ni، cu، cr وcd به ترتیب 15/2، 62/0،48/0و21/0میلی گرم برلیتر، بیشترین غلظت را در شیرابه داشتند. ph بهینه، برای ته نشینی شیمیایی این فلزات توسط پلی آلومینیوم-کلراید، کلرورفریک و پلی فریک سولفات به ترتیب برابر10، 7 و11 به دست آمد. غلظت بهینه هریک از سه ماده ی منعقدکننده ی مذکور به ترتیب 5/1، 5/1 و2 گرم در لیتر محاسبه شد. پلی فریک سولفات با حذف 70 تا 87 درصد فلزات سنگین و حذف50 درصد codشیرابه، بالاترین راندمان را داشته و پس از آن به ترتیب پلی آلومینیو م کلراید با 65 تا 85 درصد و کلرورفریک با 75 تا 80 درصد در حذف فلزات سنگین قراردارند. نتیجه گیری: در بین سه منعقدکننده ی مورد مطالعه، پلی فریک سولفات موثرترین منعقدکننده می باشد و پس از آن پلی آلومینیوم کلراید و کلرورفریک قراردارند. باتوجه به این که ترکیبات پلی فریک سولفات و پلی آلومینیوم کلراید، گرانتر از دیگر مواد می باشند، لذا جهت انتخاب مناسب ترین منعقدکننده، بایستی برآورد اقتصادی براساس میزان راندمان آنها صورت گیرد.